Onderwijs is zoveel meer dan kennis overdragen, of zou dat toch moeten zijn...
Zouden we ons niet wat vaker moeten afvragen wat we kinderen nou écht willen meegeven? Dat gaat verder dan kennisoverdracht. Welk voorbeeld willen we geven? Wat vinden we belangrijk in de wereld van nu en hoe willen we onze kinderen daarmee confronteren, of juist (nog even) niet?

Onderwijs doet ertoe!
Alle kinderen gaan naar school en de meeste zelfs heel graag. We mogen ook best trots zijn op wat er allemaal heel goed gaat in het onderwijs. Net zoals de maatschappij in zijn geheel blijft ook het onderwijs altijd in beweging. Nu er maatschappelijk zo veel verandert in zo korte tijd, is de druk op het onderwijs groot. Het belang van goed onderwijs voor de toekomst van onze kinderen is bijna niet te overschatten. Dat betekent ook een enorme verantwoordelijkheid voor de mensen die het dagelijks mogelijk moeten maken in de klas. Ik voel dan weer een grote verantwoordelijkheid om hen zo goed mogelijk te begeleiden in die taak. Waardevolle gesprekken met alle belangrijke mensen in de omgeving van dit kind én het kind zelf vind ik hierin heel belangrijk en ook nog eens héél leuk om te doen. 

Kansengelijkheid
In Nederland zien we de kansenongelijkheid langzaam oplopen. Heel jammer, want alle kinderen verdienen goed onderwijs. Goed onderwijs is voor mij onderwijs dat past bij hun behoeften als persoon en ook bij hun behoeften op leergebied. Dat zou niet af moeten hangen van het budget of de assertiviteit van je ouders, maar voor alle leerlingen in Nederland in gelijke mate beschikbaar moeten zijn.
 
Passend onderwijs
Inmiddels is dit al jaren een feit en tegelijkertijd blijft er discussie over wat het precies inhoudt en voor wie dit precies geldt. Er zijn al veel goede voorbeelden te vinden waarin scholen experimenteren met het zo passend mogelijk maken van hun aanbod voor iedereen. Dan maakt het dus niet persé uit of je een diagnose hebt of niet. Er wordt gekeken naar wat de leerling nodig heeft en wat er voor nodig is om dit te realiseren. Met lef en veel inzet blijkt er ontzettend veel mogelijk te zijn. Een duidelijke en gedeelde visie helpt daar zeker bij. De afgelopen jaren heb ik veel mooie voorbeelden gezien van scholen die met co – teaching aan de slag zijn gegaan, of die werken in units. 

Deze gedeelde verantwoordelijkheid zorgt voor veel meer rust en vertrouwen bij de leerkrachten en voor meer aandacht en mogelijkheden op gerichte begeleiding voor de leerlingen. Als we er op die manier voor kunnen zorgen dat het onderwijs voor iedereen beter passend wordt, ook voor de leerkrachten, dan wordt het vast ook inclusiever. Of 100 procent inclusief ooit gaat lukken weet ik niet, maar flinke stappen in die richting moeten we de komende jaren wel kunnen maken.

Samen
Om dit voor elkaar te krijgen is het belangrijk om samen te werken. Niet alleen binnen het onderwijs in de vorm van co – teaching en scholen onderling, maar ook met ouders, de zorg, de gemeente, het bedrijfsleven. Samen sta je toch echt sterker, weet je meer en kan je meer. Met dit samenwerken bereik je niet alleen meer, maar geef je meteen ook een heel krachtig voorbeeld aan de kinderen. Ze leren door het te zien van ons. Wie of wat ze later ook willen zijn, daar zullen ze hun hele leven plezier van hebben.